Kaplica cmentarna pierwotnie powstała jako pustelnia w XVII wieku, a obecną formę nadano jej w II poł. XIX wieku. W środku kaplicy zachował się oryginalny wystrój wnętrza sprzed 170 lat, a także relikty pierwotnej XVII wiecznej budowli.
Kaplica ma gontowy, wielospadowy dach z wieżyczką. W południowo-zachodniej elewacji, nad wejściem do kapliczki, umieszczona jest rozeta. Elewacje boczne mają ostrołukowe okna. W prezbiterium można zobaczyć podłogę z ciosów kamiennych, a na ścianach świątyni znajdują się elementy XVII wiecznej polichromii z motywami roślin i motywami geometrycznymi. W kaplicy zachował się rówież drewniany XVII wieczny ołtarz. W ołtarzu znajduje się zasuwa z podobizną św. Józefa, a nad ołtarzem obraz św. Mikołaja. W przesklepionym pomieszczeniu znajdującym się pod posadzką kaplicy (krypcie), znajdują się szczątki proboszcza księdza A. Paprockiego, który w XIX wieku przebudował pustelnię na kapliczkę.